θιπόβρωτος

και θριπόβρωτος θιπόβρωτος και θριπόβρωτος, -ον (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «ὁ ὑπὸ σητῶν βεβρωμένος», σκωροφαγωμένος.

[ΕΤΥΜΟΛ. θριπόβρωτος < θριψ, -πός «σαράκι» + -βρωτος (< βι-βρώ-σκω), πρβλ. ιχθυό-βρωτος, φθειρό-βρωτος. Ο τ. θιπόβρωτος με προληπτική ανομοιωτική σίγηση τού ρ].